صمد بهرنگی

صمد بهرنگی

(تولد 1318 ، وفات 1347)

در این وبلاگ سعی شده تا آنجا که در حد توان می باشد از صمد بهرنگی که در عرصه : شاعر، محقق، داستان نویس و مترجم می بود آشنایی مختصر و تعدادی از کار های او به نمایش علاقه مندان وی درآید.

در این جا چند خط در رابطه با زندگی نامه وی آورده شده است:

صمد در سال ۱۳۱۸ در محلهٔ چرنداب شهر تبریز در یک خانواده فقیر چشم به جهان گشود.  نام پدر سختکوش وی زهتاب بود. او پس از تحصیلات ابتدایی و دبیرستان در مهر سال ۱۳۳۴به دانشسرای مقدماتی پسران تبریز رفت که در خرداد سال 1336 از آنجا فارغ‌التحصیل شد. از مهر همان سال آموزگار شد و تا پایان عمر در روستا های آذرشهر، ممقان، قاضی جهان، گوگان و آخی جهان که تمامی آن ها در استان آذربایجان شرقی ایران بود تدریس کرد.

در مهر سال ۱۳۳۷ برای ادامهٔ تحصیل در رشتهٔ زبان وادبیات انگلیسی به دورهٔ شبانه دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز رفت و هم‌زمان با آموزگاری ، تحصیلش را تا خرداد سال  ۱۳۴۱ ادامه و در همان سال گواهی‌نامهٔ پایان تحصیلات خود را دریافت کرد.
بهرنگی در ۱۳۳۹ اولین داستان خود را به نام عادت نوشت و منتشر کرد.  او ترجمه‌هایی نیز از انگلیسی و ترکی استانبولی به فارسی و از فارسی به ترکی آذربایجانی (از جمله ترجمهٔ شعرهایی از مهدی اخوان ثالث، احمد شاملو ، فروغ فرخزاد، و نیما یوشیج) انجام داد. تحقیقاتی نیز در جمع‌آوری فولکلور آذربایجان و نیز در مسائل تربیتی از او منتشر شده‌است.

بهرنگی در شهریور ۱۳۴۷در رود ارس و در ساحل روستای شام‌گوالیک غرق شد و جسدش را چند روز بعد در ۱۲ شهریور در نزدیکی پاسگاه کلاله در چند کیلومتری محل غرق شدنش از آب گرفتند.جنازهٔ او در گورستان امامیهٔ تبریز دفن شده‌است.

بهرنگی توانسته است در سال هایی که دست به قلم بود علاقه مندان زیادی را به خود جلب کند به گونه ای که زمانی که دو دیده خاموش کرد تا مدت ها این موضوع بر سر زبان ها و سر تیت نشریات قرار داشت. مهمترین نوشته وی داستان ماهی سیاه کوچولو می باشد.

روحش شاد و یادش همیشه زنده